1. przyroda
2. j. polski
3. wf
4. religia
5. historia (zastępstwo)
6. wiedza o społeczeństwie
7. wiedza o społeczeństwie
Przyroda
Nie było pracy domowej.
Polski
PAN TADUESZ!
Pan Adam napisał Tadzia w roku 1834 r., dwa lata po wydaniu Dziadów drezdeńskich (tzn. III części). Po tym niemal przestał publikować, wyjątkiem był zbiór "liryki lozańskie" z 1839 r. Można więc powiedzieć, że Tadziu to mickiewiczowskie opus magnum - zwieńczenie całego jego dorobku twórczego.
Pan Tadeusz jest utworem utrzymanym w nietypowej dla romantyzmu konwencji. Brakuje w nim fantastyki, mistycyzmu i gotyckiej atmosfery. Można to łatwo uzasadnić. Ostatni zajazd na Litwie był bowiem utworem skierowanym do ludzi młodych, którzy narodzili się po rozbiorach i nie znali wolnej Polski. Wieszcz, chcąc nadać tworzonemu przez siebie wizerunkowi ojczyzny realizmu, musiał powstrzymać się od wplatania do akcji diabołów, topielic czy boskich ingerencji.
[Jednakowoż nie wszyscy zgadzają się z tym sądem. Miłosz, na przykład, uznawał za niemożliwe, żeby Adaś zrezygnował ze swojego stylu. Twierdził, że Tadzieuszek jest poematem na wskroś metafizycznym, który przedstawić ma harmonię świata (koronnym argumentem na poparcie tej tezy jest emocjonujący opis wzrastania ogórków z zosinego ogródka).]
Epilog:
Samo słowo epilog pochodzi od łacińskiego terminu oznaczającego po słowie. Warto nadmienić, że istnieje też prolog, czyli to, co znajduje się przed słowem.
Na lekcji omówiliśmy trzy pierwsze strofy owej części lektury. Doszliśmy do wniosku, że osobą mówiącą jest jeden z emigrantów. Mówi on, że Polacy, którzy opuścili ojczyznę skazani są na samotność. Że otoczeni są przez wrogów i nikt ich nie akceptuje. Nikt nie wysłuchuje ich skarg. Jednak środowisko emigracyjne jest też podzielone wewnętrznie. Jego przedstawiciele toczą spór na temat słuszności powstania listopadowego [które zostaje nazwane czasem morowym, gdyż tak samo jak zaraza, przyniosło wiele ofiar]
Praca domowa: za zadanie mamy skrupulatnie przeczytać pozostałą część epilogu i wypisać tematy, które podejmuje w niej Mickiewicz.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz